Hemoroidy to przypadłość, którą można zwalczyć w sposób nieinwazyjny za pomocą domowych sposobów. Jednak w niektórych przypadkach jedynym rozwiązaniem jest interwencja chirurgiczna. Kiedy zdecydować się na operacyjne leczenie żylaków odbytu? Jakie metody są dostępne dla pacjentów?
Hemoroidy – jakie mają przyczyny i objawy?
Żylaki odbytu to schorzenie polegające na nadmiernym przekrwieniu i podrażnieniu guzków krwawniczych – niewielkich struktur zlokalizowanych w okolicach odbytu, które mają za zadanie zapewnić jego szczelność i kontrolować defekację. Do pojawienia się hemoroidów może dojść w niezwykle prosty sposób. Najczęstszą przyczyną są nadmierne zaparcia. Zatwardzenie i usilne parcie w trakcie oddawania stolca wraz z długotrwałym przesiadywaniem na toalecie mogą doprowadzić do uszkodzenia guzków. Innymi czynnikami ryzyka, które prowadzą do pojawienia się hemoroidów, są:
- ciąża oraz porody siłami natury;
- intensywne i nawracające biegunki;
- stosowanie kiepskiej jakości bielizny;
- brak przestrzegania zasad higieny intymnej;
- niewłaściwe odżywianie – niedostateczna podaż błonnika;
- nadmierny wysiłek fizyczny np. treningi siłowo-wytrzymałościowe;
- nieprawidłowa pielęgnacja okolic odbytnicy w przypadku istniejących podrażnień.
Obecność żylaków odbytu powoduje występowanie krwawienia podczas oddawania stolca, co wynika z drażnienia powiększonych guzków krwawniczych. Ponadto hemoroidy mogą doprowadzić do występowania dolegliwości bólowych w trakcie defekacji oraz występowania świądu i uczucia pieczenia odbytu.
Jak wygląda operacyjne leczenie hemoroidów?
Proces operacyjnego usuwania hemoroidów jest ściśle uzależniony od lekarza – specjaliści mają do dyspozycji wiele metod, które umożliwiają skuteczne pozbycie się żylaków odbytu i zamknięcie naczyń odpowiedzialnych za doprowadzanie do nich krwi. Leczenie operacyjne nie zawsze oznacza użycie skalpela. Oto najpopularniejsze sposoby zwalczania hemoroidów.
Laseroterapia
Przekrwione guzki krwawnicze zostają poddane naświetlaniu wiązką promieniowania laserowego. Zastosowany bodziec powoduje obkurczenie i zamknięcie żylaków, co jest następstwem oddziaływania wysokiej temperatury.
Metoda Barrona
Lekarz nakłada na żylaki specjalne gumowe opaski (pierścienie), które ograniczają dopływ krwi. Upośledzone przekrwienie powoduje obumarcie hemoroidów – po mniej więcej 10 dniach od założenia pierścieni dochodzi do odpadnięcia guzków.
Metoda Morinagi (DGHAL)
Uznawana za najbezpieczniejszą metodę, która polega na wprowadzeniu do odbytu sondy Dopplera i założeniu specjalnej podwiązki na tętnice doprowadzające krew do konkretnego guzka. Podobnie jak wcześniej dochodzi do obumierania żylaków, ale ryzyko występowania nawrotów jest znacznie mniejsze.
Skleroterapia
Ta metoda znajduje zastosowanie w przypadku niewielkich hemoroidów. Lekarz wstrzykuje do wnętrza guzków preparat, który powoduje zamknięcie ich naczyń i obumieranie.
Kiedy zdecydować się na operacyjne leczenie żylaków odbytu?
Interwencja chirurgiczna jest rekomendowana wówczas, gdy leczenie nieinwazyjne nie przynosi pożądanych rezultatów. W wielu przypadkach hemoroidy są jednak możliwe do zwalczenia za pomocą prostych sposobów, które nie wymagają wizyty u chirurga proktologa. Samodzielna terapia żylaków odbytu ma wielowymiarowy charakter i polega na:
- zlikwidowaniu zaparć poprzez zmianę dotychczasowego sposobu odżywiania (tj. zwiększenie ilości błonnika w diecie) i zadbanie o optymalne nawodnienie organizmu
- stosowanie zwiewnej bielizny, która jest wykonana z dobrej jakości materiałów
- zrezygnowanie z aktywności fizycznej prowadzącej do usilnego uczucia parcia np. podnoszenie ciężarów, kolarstwo
- stosowanie ziołowych preparatów na hemoroidy (np. kora dębu, nagietek, kasztanowiec zwyczajny) i wspomagających prawidłowe trawienie (np. mięta pieprzowa, jałowiec, anyż pieprz, rumianek).
Bibliografia:
- Obcowska A., Kołodziejczak M. „Haemorrhoids – current view on aetiology, pathogenesis and metod of treatment. A review of literature” Nowa Medycyna 2016 2: 61-67.
- Lohsiriwat V. "Treatment of hemorrhoids: A coloproctologist’s view." World Journal of Gastroenterology: WJG 2015 21(31): 9245.